De wetten van de melancholie|Georgi Gospodinov 9789026331169

||boek: De wetten van de melancholie|Roman|vertaling: Hellen Kooijman|Ambo|Anthos

||door: Georgi Gospodinov Georgiev

||taal: nl
||jaar: 2015
||druk: ?
||pag.: 315p
||opm.: hardcover|zo goed als nieuw|ex-bibliotheek|gekaft

||isbn: 978-90-2633-116-9
||code: 1:002093

--- Over het boek (foto 1): De wetten van de melancholie ---

De wetten van de melancholie van Georgi Gospodinov is een staalkaart van Oost-Europa en de roerige geschiedenis van de twintigste eeuw. Maar bovenal is De wetten van de melancholie een roman over empathie en het verliezen daarvan, over de elementaire deeltjes van verdriet en de eeuwige jeugd. Een schitterende roman over heden en verleden, feit en mythe, fysica en mythologie, die de sfeer van het oude Europa perfect weet te vangen.

'Gospodinov is een van de belangrijkste hedendaagse Europese schrijvers. Er zijn voor een doorgewinterde lezer maar weinig romans echt origineel. De wetten van de melancholie is een van die zeldzame romans.' --Alberto Manguel

'De wetten van de melancholie is een eigenzinnig en uiterst boeiend boek dat behendig zinspeelt op de leegte en het verdriet dat zijn kern is.' --The New York Times

[bron: https--www.bol.com]

de wetten van de melancholie [2015-08-31]

Lezing van het boek de wetten van de melancholie van Georgi Gospodinov roept meteen associaties op met de romans' Malone sterft en Naamloos van de Ierse (toneel)schrijver en dichter,Samuel Beckett . Deze romans bestaan uit kaal gestileerde monologen waarin de eenzaamheid van de mens en de zinloosheid van het leven centraal staan. Tussen alle verbale hoogstandjes door tot een glasheldere zelfanalyse in domineren de ellende, eenzaamheid, apathie en spot in het relaas. In de wetten van de melancholie wordt het verhaal door de lens van de oude Griekse mythe over de Minotaurus, de half-mens en half-stier verteld. Het betreft een schepsel dat de donkere tunnels van een labyrint bewoont. De auteur zelf voert je als lezer ook langs en via allerlei labyrinten. Je krijgt als lezer daarbij het gevoel alsof je constant aan het betasten en bevoelen bent waar het verhaal eigenlijk over gaat. Soms waan je je als lezer aan de roman Apollo van Simon Vestdijk.

Gospodinov die zelf in het midden van de roman figureert doet zijn vertelling in de eerste persoon waarbij het perspectief niet altijd hetzelfde is: hij komt niet alleen zichzelf tegen maar de verhalen van anderen zijn hier ook aan gerelateerd. Een verandering in zijn leven is de centrale crisis in de roman: zijn huwelijk is uit elkaar gevallen, en zijn vrouw zwanger geworden door een andere man.

Gospodinov gebruikt als bouwfundament het verhaal van de Minotaurus uit de Griekse mythologie dat zijn boek in drie thema's doet opdelen: verwaarlozing, isolatie en misverstand. De wetten van de melancholie is dan uiteenzet als de karakterisering van een schepsel dat het verdient om een half-mens, half-stier te mogen zijn. Al vanaf de leeftijd van zes moest hij het zien te redden en zich te vermaken om op die manier aan het eind van een lange dag te komen. Toen hij de leeftijd van drie had was hij door zijn moeder bijna achtergelaten bij een molen. Halverwege naar huis ontdekte één van zijn zeven zusters dat hij gemist werd. Georgi, de verteller valt na de geboorte van zijn dochter in een diepe melancholie. Op advies van zijn arts reisde hij door Europa en doorkruiste hij zijn eigen labyrint van stad naar stad, van hotel naar hotel om zijn extreme somberheid van zich af te schudden. Hij verliet zijn familie om de balans te vinden in zijn geestelijke gezondheid maar isoleerde zich uiteindelijk van de wereld. Georgi trok de kelder van het huis in uit zijn jeugd en woonde helemaal alleen in de donkere doolhof van zichzelf. Aan het einde van de roman probeerde hij de taal van de kwantumfysica te gebruiken om zijn verdriet te beschrijven, te sorteren en om er zelfs mee weg te kunnen . De rode draad door de wetten van de melancholie is één van empathie en mededogen. Op een gegeven moment wordt in het boek de Minotaurus op de proef gesteld en moet die zich in de rechtbank verdedigen tegen de beschuldiging dat hij een gewelddadig monster is. Hij is een half mens en een half-mens kan zich nooit volledig aanpassen in de maatschappij van mens of dier.

Gospodinov schrijft beeldend. De centrale crisis van de schrijver die in dit boek gedramatiseerd is, is zeer persoonlijk (de ineenstorting van zijn huwelijk) en slaagt hij er uitstekend in om de angst en verwarring (en vooral het verlies van een gevoel van tijd) op een poëtische wijze van zich weg te schrijven. Zijn roman is een resulterend mengsel van wat zowel aards als intellectueel is. Gospodinov beschrijft het centrum van de absurde wereld die beschreven is met mededogen maar niet minder met een sardonisch gevoel voor humor. De door hem gecreëerde literatuur verdubbelt het raadsel van de werkelijkheid. Uiteindelijk moet de tekst maar voor zichzelf spreken, zoals steeds ook bij Beckett het geval is. De woorden zitten elkaar dwars en heffen elkaar op maar elke garantie ontbreekt dat het ergens op slaat.

DonosJuanos [bron: https--www.bol.com]

Meteen lezen [2018-01-30]

Een weergaloos werk, in mijn ogen één van de nieuwe Europese literaire klassiekers. Mijn enige advies zou zijn om geen enkele recensie over het boek te lezen, zelfs de achterkant of binnenflap van het boek niet, maar gewoon te gaan lezen. Zo ontdek je zelf onbevangen hoe Gospodinov op meesterlijke wijze talloze draadjes spant die je langzaam maar zeker als een web zullen omhullen. Niet meer over het boek lezen, maar het boek zelf gaan lezen!

BabiKecap [bron: https--www.bol.com]

'De Wetten van de Melancholie': een roetsjbaan van herinneringen [2016-01-13]

Georgi Gospodinov wordt beschouwd als een van de grootste hedendaagse Bulgaarse schrijvers. Volkomen terecht, zo bewijst hij in het verhalenlabyrint De wetten van de melancholie.

'Zuivere genres interesseren me niet echt. De roman is geen Ariër.' Aldus Gaustin, de 'enige' vriend van de verteller in De wetten van de melancholie van Georgi Gospodinov (°1968). Gospodinov is een van de belangrijkste hedendaagse Bulgaarse schrijvers, auteur van gedichten, toneelwerken en romans. Voor deze roman (zijn tweede) werd hij in eigen land met prijzen overladen. In het buitenland werd het boek genomineerd voor de Premio Strega Europeo in Italië en de Internationaler Literaturpreis in Duitsland.

De roman geen Ariër? Wie van klassieke verhalen houdt, is met andere woorden gewaarschuwd: de schrijver zal korte metten maken met alle verwachtingspatronen van de lezers van de traditionele roman. Logisch eigenlijk, want voor Gospodinov bestaan zulke boeken 'uit het annuleren van mogelijkheden die je van alle kanten bespringen'.

Dat betekent desondanks niet dat de anarchie en het experiment alleenzaligmakend zijn. In feite vernietigt Gospodinov de regels niet, hij herschikt ze enkel. Het resultaat is een roetsjbaan van herinneringen. Toch vliegt het verhaal nooit uit de bocht. Zeker, de verteller stapt voortdurend in en uit zijn herinneringen. Ook dringt hij zomaar door in de herinneringen van vrienden, familieleden, volslagen vreemden en zelfs van dieren. Soms betaalt hij ervoor, zoals anderen voor seks of een kilo appelen betalen.

De tijd is evenmin een barrière. Elke herinnering is als een tijdcapsule die wordt opgedolven, een eerbetoon aan alles 'wat vluchtig is, veranderlijk, vergankelijk maar levend'. De duizend-en-één verhalen vloeien moeiteloos in elkaar over: nu eens versnellen ze en eindigen ze als donderende watervallen, dan weer verstillen ze tot rimpelloze poelen. Eén ding hebben ze gemeen: alles is een verhaal.

Veralgemenen

Af en toe vraagt de verteller zich af waar zijn dolle rit zal eindigen. 'Ik ben compleet in de war. Ik weet niet of de dingen die ik nu chaotisch en een beetje paniekerig van mijn eigen zondvloed red, kunnen leven, laat staan zich vermenigvuldigen. Ik weet dat het verleden zo infantiel is als een onvruchtbare merrie. Maar dat maakt dat ik er nog meer van houd.'

De verteller hoeft zich geen zorgen te maken. Langzaam maar zeker, als een landschap dat uit de ochtendnevels opdoemt, krijgen de contouren schitterende kleuren en vaste vormen en zal de lezer zich een uitweg uit het labyrint van de verhalen graven.

De verteller is Georgi Gospodinov zelf, daar is geen speld tussen te krijgen. Bulgarije, en meer in het bijzonder zijn geboortestad Jambol, speelt een hoofdrol. Hoe verging het de Bulgaren tijdens de Eerste en de Tweede Wereldoorlog? Hoe was het om op te groeien met de naoorlogse communistische retoriek?

Gospodinov schetst op tegelijk speelse en indringende manier hoe doodgewone gezinnen (zoals zijn eigen gezin - zijn vader was veearts) deden alsof ze de prietpraat van de communistische partij toejuichten. 'Dat was de grootste samenzweringstruc', aldus de schrijver. Ook het Bulgaarse karakter wordt onder de loep genomen. Het leven is er kort, maar de dag eeuwigdurend. Bulgaren wisselen blijdschap rap in voor diepe zuchten. Als iemand zich onbeholpen voelt, begint hij te lachen.

Op het eerste gezicht klinken deze veralgemeningen vals. Wilde Gospodinov zich niet bevrijden van vastgeroeste en voorgekauwde voorstellingen? Voor een keer houdt de schrijver voet bij stuk: de Bulgaarse aard is doordesemd van melancholie, 'dat verdriet dat van anderen komt... van heel diep, het verdriet van de buik'.

Een liter tijd

Het is precies deze melancholie die tot in de vezels van deze roman te voelen is, de melancholie die de leegte vult tussen de kindertijd en de dood en die ons dus ons hele leven zal voeden. Hoewel Gospodinov nu en dan ietwat belerend en betweterig overkomt, heeft hij met De wetten van de melancholie een opwindend boek gecreëerd.

Eigenzinnig? Origineel? Vermetel? Bevlogen? Aangrijpend? Weergaloos? 'Ik wil een stukje verleden, een liter weggevloeide tijd, terugbrengen binnen de marge van een beledigend kort mensenleven.' Eén zin volstaat voor Gospodinov om alle literaire superlatieven op een hoopje te vegen en in de prullenmand te deponeren.

Joseph Pearce [bron: https--www.demorgen.be/nieuws/de-wetten-van-de-melancholie-een-roetsjbaan-van-herinneringen~bae0c3bd]

Recensie: Georgi Gospodinov - De wetten van de melancholie [2015-11-19]

Vanuit een fruitvlieg, een naaktslak, een rozenbottelstruik of een wolk in juni

De Bulgaar Georgi Gospodinov (1968) is van oorsprong een associatief dichter, en dat is duidelijk te merken in zijn caleidoscopische roman De wetten van de melancholie. Een roman voor de liefhebber, voor de fijnproever die enige kennis heeft van de wereld van achter het IJzeren Gordijn, of deze kennis op wil doen dan wel uitbreiden. Veel Oost-Europese literatuur wordt gekenmerkt door een meanderende verteltoon, door verhalen die elkaar versterken dan wel afzwakken, opwarmen of noodzakelijkerwijs afkoelen. Deze roman is wat dat betreft het surplus. En zeer ontnuchterende beleving in plaats van slechts een leeservaring.

de wetten van de melancholieDe schrijver heeft zijn eigen geschiedenis(sen) verborgen in een labyrint van verhalen, opgebouwd rond de mythe van de Minotaurus. De creatuur half mens, half stier, gedoemd om tot in de eeuwigheid in het donker te verkeren. Is Gospodinov nog steeds bang - immers nog opgegroeid in de zogenaamde Sots-tijd, het staartje van het socialisme - om zich daadwerkelijk bloot te geven? Integendeel, hij weet de complexiteit van de geest, de chaos van de wereld tussen twee kaften te vangen. De schrijver die met taal een totaalbeeld probeert te scheppen, wetende dat juist die taal de grootste twijfelaar is, met de angst behept het daadwerkelijke nooit helemaal precies te kunnen verwoorden.

De verteller zelf is ook een caleidoscoop, een niet eenduidige persoon, samengesteld uit iemand die net als de schrijver geboren is in de eerste dagen van 1968, maar evengoed uit een man geboren in 1913, een man die de wereld zag in 1944 en een ongeboren vrucht van min zeven maanden oud. Zeg maar opa, vader en dochter van de verteller. Tegelijkertijd heeft hij een dermate groot empathisch vermogen dat hij zich evengoed in 'het hoofd' van een fruitvlieg, een naaktslak, een rozenbottelstruik of een wolk in juni - kortstondig in dat geval - kan verplaatsen. Gospodinov maakt duidelijk dat we opgebouwd zijn uit een hoop elementen, deeltjes die we ook wel herinneringen noemen. Indrukken, noem ze verhalen, die door overlevering in ons zijn opgeslagen.

De jongen gaat in het begin - met al zijn familieleden, met al de historie in zijn wezen - naar een kermis, de metafoor voor het leven bij uitstek. Een plek vol verlokkingen. Daar staat ook een rariteitenkabinet met daarin een kooi met een jongen met een misvormd hoofd, laten we zeggen: een minotaurus. De eigenaar van het kabinet begint met zijn verhaal. De jongen concludeert:

"Het is een bijzondere mix van een legende en een biografie, vervormd door het telkens herhalen op de kermis. Een verhaal waarin de tijden elkaar inhalen maar ook verweven zijn. Sommige gebeurtenissen vinden in het hier en nu plaats, andere in verre en onheuglijke tijden. De ruimten lopen eveneens door elkaar."

Beter kan de verteller het labyrint dat deze roman zelf is, niet samenvatten. Zijn bijzondere empathische vermogen - de schrijver met zijn uitzonderlijke voelhorens - is een geheim, een straf maar ook een zegen. Het zorgt ervoor dat dit boek volstaat met verhalen die de anekdotiek ontstijgen. Het mooist zijn daarbij de geschiedenissen over de (over)grootouders van de verteller. Hoe een beslissing om een jongen al dan niet achter te laten van invloed is op hele generaties. Zoals altijd hangt het leven van kleine beslissingen af. Het daadwerkelijke bestaan van hele generaties van een enkel moment van zwijgen, van negeren of handelen.

"Ik stel me voor hoe tijdens deze minuut de ongeborenen met ingehouden adem komen gluren. Daar zijn ze, ze steken hun hoofden door de omheining van de tijd; mijn vader, mijn tante, mijn andere tante, kijk daar heb je mijn broer, en daar ben ik ook, daar is mijn dochter, ze staat op haar tenen.[ .. ] beseft de vrouw wel hoeveel dingen er op dit moment besloten worden?"

Het zou soms goed zijn wanneer we terdege beseffen dat we eigenlijk niet meer zijn dan een toeval, een samenloop van omstandigheden, een wezen ingebed in generaties, niet meer dan een tussenpersoon voor de volgende lichting.

Dwars door het boek zijn verhalen opgenomen over zonen, broers, geliefden, vrienden die worden achtergelaten, worden opgesloten. De kelder waar opa als soldaat verborgen zat in de oorlog, waar hij bij thuiskomst nog zeker een halfjaar verborgen moest worden gehouden omdat zijn naam al op een monument voor slachtoffers stond. De kelder waar de verteller heel lang heeft moeten wonen met zijn ouders, alleen een getralied raampje hoog tegen het plafond, waarlangs de halve mensen liepen, voeten, enkels, een stuk onderbeen, de wisseling van de seizoenen alleen aan het schoeisel te bemerken. De kelder die hij desondanks als volwassene als veilige haven opzoekt. Het Oostblok als een labyrint waaruit niet te ontsnappen is.

Gospodinov heeft, zoals hij het zelf zegt, een herberg van woorden geschapen. Ja, hij is zeer taalgevoelig. Het boek barst van de rake aforismen en fraaie dubbelspelen. De doden leerden me lezen. In de zin van overleden leraren, familieleden, maar ook omdat de verteller allereerst als kind over een begraafplaats zwierf en de hoofdstenen bestudeerde. De wetten van de melancholie is geen lineair verhaal. Maar welk labyrint, welk verhaal is ook rechtlijnig? Het leven is een kronkel. Bevatten wij allemaal en de wereld om ons heen niet veel labyrinten? Denk aan het brein, het binnenoor, aan de ingewanden, aan de wortels van een plant aan een kluwen wol.

Gospodinovs totaalconcept is een rijk boek dat je echt moet aanvoelen. Het is een tijdscapsule, vol met alles wat ons tot mensen maakt, dat door de grensoverschrijdende schrijfmethodiek het bierkaaigevecht met de dood aangaat. Het staat vol met ontnuchterende lijstjes. De verteller en waarschijnlijk ergens ook de schrijver heeft zich erdoor ontwikkeld, heeft daarbij ook de onbevangenheid verloren.

"Vroeger kon ik in alle lichamen van de wereld wonen, nu ben ik al blij als ik in het huis van mijn eigen lichaam van de een in de andere kamer geraak. Het langste, vertelde ik dat al niet eerder? Verblijf ik in mijn kinderkamer."

Is er een uitweg uit het persoonlijke labyrint, uit de steeds terugkerende duisternis? Misschien door verhalen te kopen, misschien door te schrijven, door de voorliggende roman te componeren 'vol met uit ander tijden overgewaaide wolken melancholie'.

Guus Bauer [bron: https--www.tzum.info/2015/11/georgi-gospodinov-de-wetten-van-de-melancholie]

--- Over (foto 2): Georgi Gospodinov Gospodinov Georgiev ---

De Bulgaarse Georgi Gospodinov (Yambol, 1968) is dichter, schrijver en toneelschrijver. Hij werd bekend met zijn roman Natural Novel (1999), die inmiddels in ruim twintig talen is vertaald. Met De wetten van de melancholie zet Gospodinov zich definitief op de kaart als een van de meest toonaangevende Europese schrijvers. De roman is inmiddels verschenen in zeven landen. Georgi Gospodinov woont en werkt in Sofia. Op bol.com vind je alle boeken van Georgi Gospodinov, waaronder het nieuwste boek van Georgi Gospodinov.

[bron: https--www.bol.com]

Georgi Gospodinov (1968, Jambol) is een van de meest vertaalde Bulgaarse auteurs. Zijn roman De wetten van de melancholie werd in 2013 in Bulgarije uitgeroepen tot Boek van het Jaar en stond sindsdien op tal van shortlists van internationale literaire prijzen. Schuilplaats voor andere tijden is zijn recentste roman.

[bron: https--www.hebban.nl]

Georgi Gospodinov Georgiev (born January 7, 1968) is a Bulgarian writer, poet and playwright. His novel Time Shelter received the 2023 International Booker Prize, shared with translator Angela Rodel, as well as the Strega European Prize. His novel The Physics of Sorrow received the Jan Michalski Prize and the Angelus Award. His works have been translated into 25 languages.

Gospodinov writes complex narratives, based on the recent past of Eastern Europe and present anxieties across Europe and worldwide. His works often blend poetry into fiction and irony. According to The New Yorker, "Georgi's real quest in The Physics of Sorrow is to find a way to live with sadness, to allow it to be a source of empathy and salutary hesitation..."

Career

Novels

Gospodinov began writing poetry in the early 1990s, publishing two books which received national literary prizes in his native Bulgaria. He became internationally known by his Natural Novel, which was published in 21 languages. Described by The New Yorker as an "anarchic, experimental debut", and by The Guardian as "both earthy and intellectual", the novel explores the life of a young writer in post-communism Bulgaria.

Gospodinov's 2001 collection of short stories And Other Stories was longlisted for Frank O'Connor Award and translated into multiple languages. It contains the story "Blind Vaysha", which was turned into a short animation film of the same name.

He co-authored the graphic novel The Eternal Fly, published in 2010, with the artist Nikola Toromanov.

His second novel, The Physics of Sorrow (2012), won the Bulgarian National Award for Best Novel of the Year 2013 and was translated into multiple languages. Frankfurter Allgemeine Zeitung praised the novel as "a gorgeous work that should definitely be read". According to Neue Zurcher Zeitung "with Physics of Sorrow Gospodinov launches not only the Bulgarian literature but also himself in the European writers' first league." In 2014, the Italian edition of the novel was shortlisted for the Strega European Prize; the German edition was a finalist for Internationaler Literaturpreis - Haus der Kulturen der Welt and Brücke Berlin Literatur- und Übersetzerpreis. From January to June 2019, Gospodinov was writer-in-residence of the Literaturhaus Zurich [de] and the PWG Foundation [de] in Zurich.

His novel Time Shelter, first published in 2020, has also been translated into multiple languages. It was described by author Olga Tokarczuk as "the most exquisite kind of literature, on our perception of time and its passing, written in a masterful and totally unpredictable style." Newspaper La Repubblica described Gospodinov as "a Proust coming from the East", while author Sandro Veronesi described Time Shelter as "a powerful and brilliant novel: clear-sighted, foreboding, enigmatic. A novel in which the future gives way like a rotten beam and the past rushes in like a flood." For Time Shelter, Gospodinov was awarded the Strega European Prize in 2021 and the English translation by Angela Rodel received the International Booker Prize in 2023.

Films

Gospodinov wrote two screenplays for two short feature films. His screenplay for Omelette received an Honorable Mention at the 2009 Sundance Film Festival.

The 2016 animated short Blind Vaysha by Bulgarian-Canadian filmmaker Theodore Ushev is based on a Gospodinov short story. It was nominated for the Best Animated Short at the 89th Academy Awards. In 2019, Ushev released another animated short film adaptation of Gospodinov's work, The Physics of Sorrow.

Awards and nominations

• International Booker Prize, 2023, winner
• Nobel Prize in Literature, 2022, nominee
• Premio Gregor von Rezzori, 2022, finalist
• Strega European Prize, Rome, 2021, winner
• Usedom Prize for European Literature, 2021, winner
• Zinklar Prize for Best Short Fiction, Denmark, 2021, winner
• Angelus Award, Poland, 2019, winner
• Jan Michalski Prize for Literature, Switzerland, 2016, winner
• Prozart Award, Skopje, for contribution to the development of literature in the Balkans, 2016, winner
• The American PEN Translation Prize, 2016, finalist
• The Best Translated Book Award (BTBA), 2016, finalist
• Strega European Prize, Rome, 2014, finalist
• Premio Gregor von Rezzori, Florence, 2014, finalist
• Bruecke Berlin Preis, 2014, finalist
• Haus der Kulturen der Welt Literaturpreis, Berlin, 2014, finalist
• National Literary Award Bulgarian Novel of the Year, 2013, winner
• National Award Hristo G. Danov for Best Fiction, 2012, winner
• The City of Sofia Award for Literature, 2012, winner
• The Flower of Helicon Readers' Prize for Bestselling Book, 2012, winner

Bibliography

• Natural Novel. Translated by Hristova, Zornitsa. London: Dalkey Archive Press. 2005 - via Internet Archive. (English translation by Zornitza Hristova, 2005)
• And Other Stories, 2001 (English translation by Alexis Levitin, 2007)
• The Story Smuggler. Translated by Kovacheva, Kristina; Gunn, Dan. Paris and London: Center for Writers and Translators at the American University of Paris and Sylph Editions. 2016 - via Internet Archive.
• The Physics of Sorrow. Translated by Rodel, Angela. Rochester, NY: Open Letter. 2015 - via Internet Archive. (English translation by Angela Rodel, 2015)
• Time Shelter. 2020. (English translation by Angela Rodel; French translation by Marie Vrinat-Nikolov)

[source: wikipedia]

Georgi Gospodinov is eerste Bulgaarse winnaar International Booker Prize [2023-05-24]

De Bulgaarse auteur Georgi Gospodinov heeft, samen met vertaalster Angela Rodel, de prestigieuze International Booker Prize gewonnen voor zijn roman Time Shelter.

De prestigieuze Britse prijs is bedoeld voor auteurs van over de hele wereld van wie het boek in het Engels is vertaald. Aan de prijs is een geldbedrag van 50.000 pond (bijna 58.000 euro) verbonden, dat wordt verdeeld tussen schrijver en vertaler.

Het boek, dat in het Nederlands vertaald werd als Schuilplaats voor andere tijden, gaat over een ziekenhuis waar patiënten met Alzheimer tot in het kleinste detail hun verleden kunnen herbeleven met als doel hun geheugen te reactiveren. Maar op termijn komen er steeds meer gezonde mensen op af die in de behandeling een uitweg hopen te vinden voor het hectische moderne leven.

Het is de eerste keer dat een Bulgaarse schrijver de prijs wint en het tweede jaar op een rij dat de het winnende boek in een taal is geschreven die niet eerder in de prijzen viel. Vorig jaar werd een boek vertaald uit het Hindi bekroond.

Gospodinov, die naast boeken ook gedichten en toneelteksten schrijft, geldt als een internationaal geprezen moderne Bulgaarse auteur. Zijn werken zijn vertaald in 25 talen. 'Deze prijs is een aanmoediging voor auteurs uit de Balkan, die vaak buiten de Engelssprekende aandacht vallen', zegt hij in een reactie.

[bron: https--www.volkskrant.nl/cultuur-media/georgi-gospodinov-is-eerste-bulgaarse-winnaar-international-booker-prize~b99392c9]