Enrica CIFFO (1988) - Yellow Tulip (Tulipe Jaune)

Techniek: Digitaal printen op canvas
Reeds gemonteerd op frame – klaar om op te hangen
Met de hand gesigneerd en genummerd door de kunstenaar – Editie van 10 – Certificaat van echtheid
Nieuw, nooit tentoongesteld, komt rechtstreeks uit het atelier van de kunstenaar
-----------------------------------------------------------------------------------
Ze draait haar rug naar je toe, maar ze ontloopt je niet. Ze biedt zich aan, in een halve beweging, een sensuele nonchalance, een gefingeerde terughoudendheid. Haar linker schouder heft zich, alsof ze zich beter wil ontbloten, terwijl het licht als een lange en stille kus over haar huid glijdt. Enrico Ciffo, in dit mysterieuze en zinnelijke werk getiteld "Tulipe Jaune", schildert niet alleen een lichaam. Hij streelt. Hij raakt aan. Hij nodigt uit.

Deze vrouw is niet naakt, ze is gekleed in stilte. In schaduw. In mysterie. En vooral in een uniek accessoire: een gele tulp, die langs haar wervelkolom loopt als een geheim dat te zoet is om hardop te worden gezegd. Geel is hier niet schreeuwend, het is niet vrolijk. Het is intiem. Het is tederheid vermengd met verlangen. Het is een geel van de morgen, misschien van de volgende dag, na een nacht die haar laatste woord nog niet heeft gezegd.

Deze bloem, daar neergelegd, tussen haar schouderbladen, heeft alles van een symbool. Het is een bevroren streling. Een belofte die niet zal verwelken. We weten niet of ze het zelf na de douche heeft neergelegd, om zich mooi, aangeboden, in het spel te voelen. Of dat jij, de minnaar, het daar heel voorzichtig hebt neergelegd, om je aanwezigheid, je afdruk te markeren. Geen hand. Geen beet. Nee. Een bloem.

En welke bloem... een tulp. In volle bloei maar gesloten. Teder maar recht. Erotisch zonder het te weten. Geel als een zonnestraal die per ongeluk op een blote heup valt. Ze omarmt de kromming van haar rug alsof ze er altijd al was. Alsof ze uit haar huid was gegroeid, langzaam, met elke zucht. De groene bladeren, zenuwachtig, levendig, kronkelen, draaien, omarmen bijna elkaar, in een plantaardig en sensueel spel. Ze lijken haar rug te willen omhelzen, hoger te willen klimmen, of lager te willen dalen.

En jij, je kijkt. Je kijkt te lang. Omdat er zoveel te lezen is. Zoveel te raden. Het oor, minuscule, omzoomd met een zilveren ring, zegt dat het hoort. Dat het weet dat je daar bent. Dat het je hoort ademen. Het is geen afwezig vrouw. Het is een vrouw die volledig aanwezig is. Maar discreet. Een vrouw die je niets oplegt. Ze wacht op je. Of ze negeert je. Je weet het niet. En deze twijfel maakt je gek.

De erotiek hier schreeuwt niet. Het fluistert. Het sluipt erin. Het zweeft. Het is in de zachtheid van deze donkere huid, in de soepele spanning van deze wervelkolom, in de manier waarop het zwart eromheen haar nog naakter maakt. Dit zwart is niet de afwezigheid. Het is de omhulsel. Het is het bed. Het is het gesloten gordijn. Het is de ruimte waarin alles mogelijk is, als je maar vooruitgaat, als je maar durft te strelen met je blik.

Er is ook liefde, natuurlijk. Een rustige liefde. Een ingehouden liefde. Niet die van grote verklaringen, nee. Die van het eenvoudige gebaar. Een bloem die op een blote rug wordt gelegd, zoals je stilletjes een ik hou van jou neerlegt. En zij accepteert het. Zij verwelkomt het. Zij verwerft het.

En dan is er de humor, licht, discreet, daar, in het spel. Want ja, deze tulp heeft iets ondeugends. Het lijkt bijna alsof ze gaat glijden. Of kietelen. Of plotseling zal bloeien. Alsof het doek zal omslaan in een dans, een schaterlach, een heupbeweging. Omdat deze vrouw niet slaapt. Ze speelt. Ze test je. Ze doorgrond je.

Dus je blijft. Gefascineerd. Emotioneel. Verstoord. Je durft niet te praten. Je wilt de balans niet verstoren. Je hebt de behoefte om dank je wel te zeggen. Voor deze stilte. Voor deze rug. Voor deze tulp.

Want diep van binnen laat dit schilderij je niet alleen een vrouw zien. Het maakt je naakt. Het onthult jou. Jouw verlangen. Jouw behoefte aan zachtheid. Jouw blik die probeert te raken. Jouw hart dat, als het kon, graag eens deze bloem zou zijn.
-----------------------------------------------------
Biografie: Enrica CIFFO is een jonge Italiaanse schilder uit Puglia, geboren in Foggia op 11 juni 1988 - Alle creativiteit die in haar werken te zien is, is het resultaat van een aangeboren talent en volledig autodidact - Gespecialiseerd in stillevens van bloemen, vrouwelijke "naakten" en geometrische abstractie, schildert ze vaak hyperrealistische schilderijen, altijd elegant en nooit vulgair ondanks de naaktheid van sommigen - Dit is de reden waarom haar werken vandaag de dag in veel landen worden verkocht


Hét online veilinghuis voor jou!

Catawiki is het meest bezochte online platform in Europa voor bijzondere objecten geselecteerd door experts, en biedt wekelijks meer dan 65.000 objecten aan voor de veiling. Het is onze missie om onze klanten een spannende en probleemloze ervaring te bieden bij het kopen en verkopen van bijzondere, moeilijk te vinden objecten.


Waarom Catawiki?

Lage veilingkosten

Al onze objecten zijn gecontroleerd door onze 240+ experts

24/7 meebieden in onze app.

Bieden is uitsluitend mogelijk op de website van Catawiki. Maak eenvoudig een gratis account op de website aan en biedt direct mee!

Kavel omschrijving


Biedingen zijn alleen geldig via de website van Catawiki.