Egon Schiele wordt vaak gezien als een sleutelfiguur in de expressionistische beweging, waarbij zijn werk unieke emotionele diepte en psychologische intensiteit biedt. Zijn gebruik van onconventionele vormen en kleuren hielp om de mogelijkheden van de moderne kunst uit te breiden, en zijn invloed is nog steeds voelbaar in het werk van hedendaagse kunstenaars.
Schiele's stijl kenmerkt zich door scherpe lijnen, rijk gebruik van kleur en een sterk gevoel voor emotie, wat hem onderscheidt van tijdgenoten zoals Gustav Klimt, die meer ornamentale en decoratieve elementen in zijn werk integreerde. Schiele was daarnaast meer gefocust op het weergeven van de kwetsbaarheid van de menselijke ervaring.
De schilderijen van Schiele bevatten vaak thema's van isolatie, verlangen, en decomplexiteit van menselijke relaties. Zijn voorstellingen zijn vaak confronterend en emotioneel geladen, waarbij hij de innerlijke strijd en kwetsbaarheid van zijn onderwerpen blootlegt. Dit maakt zijn werk bijzonder aangrijpend en herkenbaar.
Egon Schiele's experimenten met vorm en kleur, evenals zijn directe en ongefilterde benadering van het menselijke lichaam, hebben de weg vrijgemaakt voor latere avant-garde bewegingen. Zijn invloed is terug te zien in de ontwikkeling van de figuratieve kunst en de expressieve stijl van kunstenaars als Francis Bacon en Lucian Freud.
De portretten van Egon Schiele zijn uniek vanwege zijn kenmerkende lijnvoering en de intense emotionele expressie die hij weet vast te leggen. In zijn werk worden de psychological en fysieke kenmerken van zijn onderwerpen met een bijna brutale eerlijkheid weergegeven, wat leidt tot krachtige beelden die de kijker dwingen om stil te staan bij de diepte van de menselijke ervaring.