De Kriegsmarine had verschillende belangrijke taken tijdens de Tweede Wereldoorlog. Een van de hoofdmissies was het beschermen van de Duitse handelsroutes tegen vijandelijke schepen en onderzeeboten. Daarnaast moest ze ook prestigieuze oorlogsschepen inzetten voor offensieve operaties. Tevens waren ze verantwoordelijk voor het ondersteunen van amfibische aanvallen en het uitvoeren van mijnenleggeoperaties.
De Kriegsmarine had een aanzienlijke invloed op de zeestrijd in de Atlantische Oceaan, vooral vroeg in de oorlog. Met hun U-boten, de onderzeeërs, ontwierpen ze een effectief onderzees oorlogstype dat bekend stond als de 'U-boot oorlog'. Dit leidde tot ernstige verstoringen van de geallieerde scheepvaart, vooral in de beginjaren van de oorlog, en veroorzaakte grote verliezen van vracht- en oorlogsschepen.
Enkele van de meest bekende oorlogsschepen van de Kriegsmarine zijn de slagschepen Bismarck en Tirpitz, die beiden beroemd zijn vanwege hun onoverwinnelijke uitstraling en krachtige wapensystemen. Daarnaast waren er ook de veelgebruikte kruisers, zoals de Admiral Hipper, en een aanzienlijk aantal U-boten die de oorlog op zee hebben bepaald.
De communicatie binnen de Kriegsmarine verliep voornamelijk via radiocontact en signalen op zee. De schepen gebruikten morsecode en andere tekens om berichten uit te wisselen. Dit was van cruciaal belang voor het coördineren van operaties en voor het uitwisselen van informatie over vijandelijke bewegingen, hoewel het soms ook kwetsbaar was voor vijandige onderschepping.
De rol van de Kriegsmarine in het ondersteunen van grondtroepen bestond uit het bieden van vuursteun en het vervoeren van troepen en voorraden via zeeën. Ze menerden ook amfibische operaties, waarbij schepen en landtroepen synchroon opereerden om vijandelijke kustlinies te veroveren. Dit was een essentiële taak voor het waarborgen van de bevoorrading en het succes van verschillende militaire campagnes.