In de Eerste Wereldoorlog werden verschillende soorten helmen gebruikt, waaronder de Brodie helm, die door het Britse leger werd geïntroduceerd, en de Duitse Stahlhelm. De Brodie helm was ontworpen om schokabsorberend te zijn en te beschermen tegen granaatscherven, terwijl de Stahlhelm de hele bovenkant van het hoofd en een deel van de nek bedekte voor extra bescherming.
Helmen uit de Eerste Wereldoorlog zijn meestal groter en zwaarder dan moderne helmen. Moderne helmen zijn vaak gemaakt van lichtgewicht materialen zoals Kevlar en bieden verbeterde bescherming tegen kogelinslagen. Bovendien zijn moderne helmen vaak ontworpen om beter te passen en meer comfort te bieden aan de drager, terwijl de eerste wereldoorlog helmen meer op functionaliteit gericht waren.
De Brodie helm had een karakteristiek ontwerp met een bolle bovenkant en een brede rand, wat hielp om water af te voeren tijdens de regen. Ook had het een vernieuwende schokabsorberende binnenstructuur die de impact van granaten en fragmenten reduceerde. Dit maakte de helm effectiever in het veld, waar dergelijke bescherming cruciaal was.
De staalhelm werd ontworpen als reactie op de hoge kans op hoofd- en nekverwondingen tijdens de oorlog. De ontwerpers bekeken de effectiviteit van eerdere helmen en besloten om materialen te gebruiken die sterker en lichter waren. Gedurende de oorlog werd de vorm en structuur van de staalhelm verbeterd, waardoor hij comfortabeler werd en betere bescherming bood.
Helmen uit de Eerste Wereldoorlog zijn populair onder verzamelaars vanwege hun historische waarde en unieke ontwerpen. Veel verzamelaars waarderen de verhalen achter deze helmen, die vaak zijn verbonden met specifieke eenheden of belangrijke gebeurtenissen. Ze zijn ook interessant omdat ze een kijkje bieden in de technologie en het leven van soldaten tijdens de oorlog.