Bidprentjes en rouwkaarten dienden als herinneringen aan overledenen en als een manier voor families om hun verdriet met de gemeenschap te delen. In 1900 waren ze belangrijke sociale en culturele objecten, vaak met religieuze connotaties, en boden ze steun aan uitvaartrituelen.
In 1900 werden bidprentjes en rouwkaarten vaak met de hand gemaakt of gedrukt. Vaak werden ze vervaardigd door lokale drukkers, waarbij gebruik werd gemaakt van traditionele technieken. Dit zorgde voor unieke en persoonlijke kaarten die reflecteerden op het leven van de overledene.
De afbeeldingen op bidprentjes en rouwkaarten uit 1900 waren vaak religieus van aard, zoals beelden van kruisigingen of heiligen. De teksten bevatten vaak gedichten, citaten uit de Bijbel en persoonlijke boodschappen van de familie, wat hun emotionele waarde vergrootte.
Bidprentjes en rouwkaarten werden voornamelijk gebruikt door families van de overledenen, maar ook door vrienden en collega’s om hun medeleven te betuigen. Ze waren onderdeel van de rouwgewoontes en hielpen om de herinnering aan de overledene levend te houden.
Mensen in 1900 bewaarden bidprentjes en rouwkaarten vaak in speciale albums of doosjes. Dit was een manier om belangrijke herinneringen te bewaren en door te geven aan latere generaties, wat de sentimentele waarde van deze objecten versterkte.