Holbewoners leefden in de natuur, vaak in grotten of onderdak dat ze zelf maakten van natuurlijke materialen. Ze waren afhankelijk van de omgeving voor voedsel en onderdak, en hun leven was sterk verbonden met de seizoenen. In de winter zochten ze vaak beschutte plaatsen om de koude te ontsnappen, terwijl ze in de warmere maanden meer rondtrekken om te jagen en te verzamelen.
Holbewoners gebruikten voornamelijk stenen voor hun gereedschap. Ze maakten bijvoorbeeld werktuigen van vuursteen en andere harde stenen, die scherp gesneden konden worden. Daarnaast gebruikten ze ook hout en botten voor het maken van verschillende voorwerpen. Deze materialen waren cruciaal voor hun dagelijkse taken, zoals jagen, vissen en het bereiden van voedsel.
De kleding van holbewoners werd vaak gemaakt van dierenhuiden en plantenvezels. Ze droegen wat hen beschermde tegen de elementen en maakten gebruik van de huiden van de dieren die ze bejaagden. Het dragen van felle kleuren of ingewikkelde patronen was niet gebruikelijk; de focus lag voornamelijk op functionaliteit en bescherming.
Holbewoners gebruikten zowel gesproken taal als gebaren om met elkaar te communiceren. Het is aannemelijk dat ze een eenvoudige vorm van communicatie hadden, waarbij ze geluiden maakten en gebaren gebruikten om hun boodschap over te brengen. Dit was belangrijk voor samenwerking tijdens de jacht en voor het delen van informatie over voedselbronnen en gevaren.
De belangrijkste middelen van bestaan voor holbewoners waren jacht en voedselverzameling. Ze jagen op wilde dieren voor vlees en gebruiken hun lichaamsdelen voor kleding en gereedschappen. Daarnaast verzamelden ze eetbare planten, bessen en noten. De combinatie van jacht en verzamelen zorgde ervoor dat ze voldoende voedsel hadden voor hun levensonderhoud.