De vraag 'Wie betaalt de veerman?' verwijst naar de mythische traditie waarin de veerman verantwoordelijk is voor het overzetten van zielen over de rivier naar het hiernamaals. Het idee is dat er een betaling nodig is voor deze overtocht, vaak weergegeven als het leggen van munten op de ogen van de overledene. Dit symboliseert de overgang van leven naar dood en de kostbaarheid van het leven.
In 'Wie betaalt de veerman' komen verschillende verhalen samen die de impact van oorlog en verlies belichten. De verhaallijnen verkennen de diepere verbindingen tussen mensen die met elkaar zijn verweven door geschiedenis en verdriet. De personages worden gedwongen hun verleden onder ogen te zien en na te denken over de keuzes die ze hebben gemaakt in moeilijke tijden.
De sfeer in de film is vaak intens en melancholisch, met een gevoel van nostalgie dat door de beelden en muziek heen sijpelt. Het laat de pijn en het verdriet zien dat voortvloeit uit het verleden, terwijl ook momenten van schoonheid en reflectie worden vastgelegd. Dit creëert een emotionele reis voor de kijker, die zich kan identificeren met de worstelingen van de personages.
Belangrijke thema's in 'Wie betaalt de veerman' omvatten de gevolgen van oorlog, schuld, verlossing en hoe verleden en heden met elkaar verbonden zijn. Het laat zien dat de oorlog niet alleen fysiek is, maar ook psychologisch, en dat de effecten langdurig zijn, soms generaties lang. Deze thema's nodigen de kijker uit om na te denken over hun eigen leven en de impact van keuzes en gebeurtenissen.
De hoofdpersonen in 'Wie betaalt de veerman' zijn vaak complex en gelaagd. Ze zijn gevormd door hun ervaringen en de omstandigheden waarin ze zich bevinden. De protagonist, die terugkeert naar Kreta, is bijvoorbeeld een man die zijn verleden moet confronteren, terwijl andere personages ook elk hun eigen strijd hebben met het verleden en de opvolgende generaties.