De muziek van The Cure is uniek vanwege de combinatie van melancholische teksten, opmerkelijke melodieën en een diverse mix van genres. Ze combineren elementen van post-punk, new wave en alternative rock, wat zorgt voor een herkenbare sound. Daarnaast spreekt de emotionele diepgang van hun nummers velen aan, wat de band een speciale plaats in de harten van fans geeft.
De stijl van The Cure is in de loop der jaren voortdurend geëvolueerd. In het begin kenmerkten hun nummers zich door hun donkere, atmosferische geluid, zoals te horen is op hun iconische album 'Seventeen Seconds'. Later hebben ze meer pop-invloeden opgenomen, vooral in de jaren '80 met hits zoals 'Friday I'm In Love'. Deze evolutie houdt de muziek fris en toegankelijk, terwijl ze trouw blijven aan hun herkenbare stijl.
Enkele populaire albums van The Cure zijn 'Disintegration', dat vaak wordt beschouwd als hun meesterwerk, en 'Kiss Me, Kiss Me, Kiss Me', waarin ze hun experimentele aard naar voren brengen. Ook 'Bloodflowers' en 'Wish' zijn essentieel voor hun discografie en vertegenwoordigen verschillende evoluties in hun muziek. Elk album heeft zijn eigen unieke karakter en vibe, waardoor ze een breed scala aan luisteraars aanspreken.
Thema's zoals verdriet, liefde, verlies en existentiële kwetsbaarheid zijn vaak terug te vinden in de songs van The Cure. Ze verkennen complexe emoties en menselijke ervaringen, wat resoneert met veel fans. De poëtische teksten van Robert Smith vullen de sfeervolle muziek perfect aan, wat zorgt voor een zeer emotionele luisterervaring die vaak aanzet tot nadenken.
The Cure heeft een significante invloed gehad op talloze artiesten en bands in verschillende genres. Hun unieke stijl heeft bands beïnvloed van alternative rock tot goth en pop. Artiesten zoals Radiohead, My Chemical Romance en Muse hebben openlijk gesproken over de impact die The Cure op hun muziek heeft gehad. Deze invloed is zichtbaar in de emoties en muzikale experimenten die zij in hun eigen songs incorporeren.