Vespasianus, die regeerde van 69 tot 79 na Christus, werd vooral herinnerd om zijn militaire successen, waaronder de onderwerping van Judea en zijn rol in de verovering van Britannia. Ook was hij verantwoordelijk voor de stabilisatie van de Romeinse regering na een periode van chaos. Hij startte ook tal van openbare werken, waaronder het opgraven van het Colosseum, wat niet alleen zijn macht demonstreerde, maar ook bijdroeg aan de Romeinse cultuur.
Onder Vespasianus bloeide de Romeinse economie dank zij zijn beleid van belastingherzieningen en initiatieven om corruptie tegen te gaan. Hij verminderde de kosten van de overheid en stimuleerde handel door infrastructuurprojecten, zoals wegen en aquaducten, te laten bouwen. Dit leidde tot een verbeterde levensstandaard en bevorderde het welzijn van de burgers.
De bouw van het Colosseum, oorspronkelijk het Flavische Amfitheater genoemd, begon onder Vespasianus in 72 na Christus en werd voltooid in 80 na Christus door zijn zoon Titus. Het Colosseum was bedoeld als een bron van vermaak voor de Romeinse burgers en diende ook als een symbool van de macht en vreugde van het Romeinse Rijk. Het wordt vaak gezien als een van de grootste architectonische prestaties uit de Romeinse tijd.
Vespasianus’ tijdmarkeerde een periode van grote verandering in de Romeinse architectuur. Hij gaf opdracht tot de bouw van belangrijke structuren zoals het Colosseum en herstelde vele tempels en publieke gebouwen die verloren waren gegaan tijdens de burgeroorlogen eerder in de eeuw. Deze architectonische ontwikkelingen droegen bij aan de schoonheid en functionaliteit van Rome, en legden de basis voor latere generaties.
Vespasianus wordt vaak gezien als een pragmatische en effectieve leider. Historici prijzen zijn vermogen om de stabiliteit te herstellen en zijn focus op zijn uitvoerend beleid. Zijn erfenis is complex; hij wordt vaak herinnerd voor zowel zijn militaire campagnes als zijn invloed op de Romeinse culturele en architecturale ontwikkeling. Vandaag de dag wordt hij gezien als een van de belangrijkste keizers die de fundamenten legde voor het Flavische tijdperk.