In Sprakeloos komen thema's als verlies, liefde, identiteitsvorming en de complexiteit van menselijke relaties sterk naar voren. Lanoye reflecteert op zijn jeugd en de impact van zijn opvoeding, maar ook op bredere sociale thema's zoals de communicatie binnen familie, en de worstelingen van het ouder worden. Deze mix van persoonlijke en universele onderwerpen maakt het verhaal herkenbaar voor veel lezers.
Tom Lanoye's schrijfstijl is gekenmerkt door zijn poëtische taal en de combinatie van humor en ernst. Gedurende zijn carrière heeft hij verschillende stijlen verkend, van poëzie tot proza en toneelstukken. Zijn vermogen om emotie in woorden om te zetten en de lezer de diepte van de menselijke ervaring te laten voelen, heeft zich in de loop der jaren verfijnd, wat onder andere in Sprakeloos goed tot uiting komt.
Lanoye's omgeving heeft een grote invloed gehad op zijn werk. Opgegroeid in een specifieke socio-culturele context in Vlaanderen, zijn thema's als identiteit en cultuur onontkoombaar. Zijn tijd in Antwerpen en zijn ervaringen daar hebben hem beïnvloed in zowel zijn zinsconstructies als zijn thematische keuzes. Dit geeft zijn werk een authentiek en herkenbaar karakter.
Sprakeloos wordt vaak gezien als een essentieel werk in de Vlaamse literatuur vanwege zijn diepgaande reflecties op het leven en de stijl van schrijven die verder gaat dan alleen maar verhalen vertellen. Het verkent de grenzen van taal en communicatie, iets wat Lanoye meesterlijk doet in zijn werk. Het boek heeft bijgedragen aan discussies over hoe we ons verhouden tot elkaar en tot onze omgeving, wat ook relevant is in de hedendaagse samenleving.
Sprakeloos werd positief ontvangen, zowel door het publiek als de critici. Veel lezers prezen de oprechte emotie en de aangrijpende verhalen, terwijl de critici Lanoye's vermogen om complexe thema's toegankelijk te maken benadrukten. De combinatie van persoonlijke narratieven met bredere culturele en sociale commentaren heeft het boek een blijvende impact gegeven, wat leidt tot een voortdurende belangstelling voor zijn werk.