Een streepje is een algemene term voor een horizontale lijn die verschillende functies kan hebben in de geschreven taal. Een koppelteken is specifiek een soort streepje dat gebruikt wordt om delen van samenstellingen aan elkaar te verbinden, zoals in het woord 'moeder-dochterrelatie'. Het koppelteken is dus een subtype van het bredere begrip 'streepje'.
Bij samenstellingen gebruik je een streepje meestal om duidelijkheid te scheppen. Bijvoorbeeld, als je samenstellingen hebt met een eigennaam of een regelmatig woord dat moeilijk uit te spreken is, kun je een koppelteken toevoegen om het leesbaar te maken, zoals in "Tamarindeschil" en "Fifth Avenue-architectuur".
In een nummer schrijf je een streepje om een reeks cijfers te scheiden. Bijvoorbeeld, in telefoon- of postcodeformaten zoals 1234-AB. Dit zorgt ervoor dat het nummer duidelijker en gemakkelijker te lezen is. Het helpt ook om de verschillende delen van een nummer visueel van elkaar te scheiden.
De grammaticaregels voor streepjes beslissen hoe en waar je streepjes gebruikt in teksten. Een belangrijke regel is dat je bij samenstellingen altijd moet kijken of een streepje nodig is voor de leesbaarheid. Ook is het belangrijk om streepjes niet te veel te gebruiken; dit kan verwarrend zijn. Bij het afbreken van woorden aan het einde van een regel plaats je een streepje om aan te geven dat het woord volgend de regel verdergaat.
Ja, een streepje kan de betekenis van een woord veranderen. Een voorbeeld is het woord 'snoepwinkel' zonder streepje, dat verwijst naar een winkel waar snoep verkocht wordt, tegenover 'snoep-winkel', wat kan suggereren dat het gaat om een specifieke winkel die alleen snoep aanbiedt. Het streepje schept dus context en kan de interpretatie van een woord maken of breken.