De levenscyclus van een slak begint met een ei dat meestal wordt gelegd in de bodem of tussen planten. Na enkele weken komen de jonge slakken uit en beginnen ze een zoektocht naar voedsel. Dit proces duurt veel langer dan bij andere dieren, zoals kikkers of vogels, die vaak sneller volwassen worden. Slakken hebben ook een aanpassingsvermogen waardoor ze in verschillende weersomstandigheden kunnen overleven.
Slakken hebben vochtige omgevingen nodig om uitdroging te voorkomen. Ze leven graag in de schaduw en gebruiken graag bladeren of schors als schuilplaatsen. Voedsel zoals bladeren, fruit en zelfs schimmels zijn belangrijk voor hun dieet. Daarnaast zijn slakken afhankelijk van een schone omgeving en een gezond ecosysteem om te kunnen gedijen.
Slakken communiceren voornamelijk door middel van een reeks chemische signalen en slijmsporen. Wanneer ze elkaar tegenkomen, kunnen ze informatie uitwisselen over voedselbronnen en de aanwezigheid van andere slakken. Dit kan ook invloed hebben op hun paar gedrag. Vooral in de voortplantingsseizoenen kan dit een belangrijke rol spelen in hun interactie.
Slakken spelen een cruciale rol in het ecosysteem als composteerder. Ze helpen bij het afbreken van organisch materiaal, wat de bodemvruchtbaarheid bevordert. Daarnaast dienen ze als voedselbron voor diverse dieren, zoals vogels en sommige zoogdieren. Door hun rol in het voedingsnetwerk zijn slakken essentieel voor het behoud van biodiversiteit.
De activiteit van slakken is sterk afhankelijk van het weer. Bij vochtig weer zijn ze actiever omdat ze dan beter kunnen bewegen zonder te dehydrateren. Tijdens droge periodes verstoppen ze zich vaak om uitdroging te voorkomen. Bovendien beïnvloeden temperatuur en neerslag hoe en waar ze zich verplaatsen, wat van invloed is op hun voedingspatronen.