IJsbergen ontstaan meestal uit gletsjers. Wanneer gletsjers in de zee afkalven, breken grote stukken ijs af en vormen ze ijsbergen. Dit proces gebeurt voornamelijk in koude, poolachtige gebieden waar het ijs kan groeien en zich ophoopt.
IJsbergen bewegen voornamelijk met de zeestromen en de wind. Dit kan soms geleidelijk zijn, maar in andere gevallen kunnen ze snel verplaatsen, vooral als ze een stuk afgebroken zijn van een gletsjer. De snelheid van hun beweging hangt af van de omstandigheden van het water en het ijs zelf.
IJsbergen vormen een significant gevaar voor schepen omdat ze grotendeels onder water liggen. Dit maakt het moeilijk om ze te zien. Aanvaring kan leiden tot serieuze schade, en daarom gebruiken schepen vaak speciale navigatiemiddelen om ijsbergen te vermijden, vooral in gebieden waar ze veel voorkomen.
IJsbergen kunnen enorm zijn. Sommige ijsbergen zijn slechts een paar meter hoog, terwijl andere wel tientallen meters boven het water uitsteken. Wat veel mensen niet weten, is dat het grootste deel van een ijsberg onder water ligt, wat betekent dat ze zelfs nog groter kunnen zijn dan ze eruitzien.
Klimaatverandering heeft een directe impact op ijsbergen. Met de opwarming van de aarde smelten gletsjers sneller, wat leidt tot een toename van het aantal ijsbergen dat afbreekt. Dit kan ook bijdragen aan een stijgende zeespiegel, wat gevolgen heeft voor kustgebieden over de hele wereld.