De Galliërs leefden in nauwe verbondenheid met de natuur voor hun dagelijks leven. Ze waren voornamelijk landbouwers en jager-verzamelaars en gebruikten de omgeving om hun voedsel en materialen te verkrijgen. Ze verbouwden granen zoals gerst en tarwe, en de bossen boden hun een rijke bron van wild en planten. Daarnaast hadden de Galliërs een diep respect voor de natuur en hun geloof was vaak verweven met natuurlijke elementen en landschappen.
De Gallische cultuur was rijk en gevarieerd, met sterke nadruk op ambacht en traditie. Dit omvatte de maak van fijne keramiek, ivoorbewerking en textiel. Ze waren ook beroemd om hun metaalbewerking, vooral in brons en ijzer, wat hielp bij de ontwikkeling van wapens en landbouwwerktuigen. Onderwijs en kennis werden ook zeer gewaardeerd, vaak door mondelinge traditie doorgegeven, waarbij druïden een belangrijke rol speelden in de maatschappij.
De invloed van de Romeinen was aanzienlijk en leed veel invloed op de Galliërs, vooral na de veroveringen van Julius Caesar. De Romeinse manier van leven, inclusief de bouw van steden, wegen en het invoeren van Latijn als taal, leidde tot een mengeling van culturen. Veel Gallische gebruiken en tradities verdwenen, maar er zijn ook elementen van de Gallische cultuur die samen smolten met de Romeinse, wat leidde tot een unieke synthese van beschaving.
De muziek van de Galliërs was waarschijnlijk veelzijdig en veelomvattend, met een combinatie van zang en instrumenten. Ze gebruikten instrumenten zoals fluiten, luiten en trommels. Muziek speelde een belangrijke rol in ceremonies, feesten en rituelen, en het was een manier om verhalen en geschiedenis door te geven. Het was een manier voor de gemeenschappen om samen te komen en hun culturele identiteit te vieren.
De religie van de Galliërs was polytheïstisch, met een geloof in een groot aantal goden en godinnen. Ze geloofden sterk in de natuur en aanboden vaak hun goden met offers en rituelen. De druïden, als geestelijken, waren verantwoordelijk voor het uitvoeren van deze rituelen en het onderwijzen van de gemeenschap over religieuze praktijken. Offerplaatsen waren vaak gelegen in bossen of bij wateren, die als heilig werden beschouwd.