Mensen collaborateerden om verschillende redenen, zoals persoonlijke overlevingsdrang, ideologische overtuigingen of om macht en invloed te verwerven. Sommigen dachten dat samenwerken met de bezetter hen voordelen zou opleveren, terwijl anderen geloofden in de ideologie van de vijand.
Na de oorlog zijn de gevolgen van collaboratie in België heel serieus opgevolgd. Veel collaborateurs werden veroordeeld tot gevangenisstraffen, levenslange verbanning en zelfs de doodstraf in enkele gevallen. Deze veroordelingen waren een manier voor de maatschappij om zich te distantiëren van de collaboratie.
Enkele bekende vormen van collaboratie zijn het leveren van inlichtingen aan de bezetter, het verraad van verzetsleden en deelname aan collaborerende organisaties. Je zag ook dat sommige mensen politieke functies binnen de bezetter aanvaarden, wat nog controversiëler was en tot veel discussie leidde.
De Belgische bevolking had gemengde gevoelens over collaboratie na de oorlog. Er was veel verontwaardiging en angst, vooral voor de collaborateurs die als verraders werden gezien. Tegelijkertijd waren er ook mensen die begrip toonden voor de keuzes die gemaakt werden, gezien de zware omstandigheden.
De media speelde een belangrijke rol tijdens de collaboratieperiode door informatie te verspreiden die in het belang van de bezetter was. Propaganda en censuur waren gangbare instrumenten, en achteraf is gebleken dat sommige media ook actief hebben bijgedragen aan de acceptatie van collaboratie door bepaalde boodschappen te verspreiden.