De belangrijkste doelstelling van de Atlantikwall was om een verdediging op te zetten tegen de mogelijke invasie van de geallieerden in het bezette Europa. Het moest de kusten van West-Europa beschermen en de toegang tot Duitsland en de bezette gebieden in de regio blokkeren. Deze verdedigingslinie was cruciaal voor de Duitse strategie tijdens de Tweede Wereldoorlog.
De bouw van de Atlantikwall betrokken verschillende landen en hun arbeidskrachten. Duitsland zelf had de leiding, maar er waren ook arbeiders uit andere bezette gebieden, zoals Nederland, België, en Frankrijk. Velen werden gedwongen om te werken aan dit enorme militaire project, wat leidde tot grote sociale en economische veranderingen in de regio.
De architectuur van de bunkers langs de Atlantikwall was zeer functioneel en robust. Ze waren vaak gemaakt van gewapend beton en ontworpen om aanvallen te weerstaan. De bunkers variëren van eenvoudige geschutsplatforms tot complexe fortificaties met meerdere verdiepingen en kamers voor troepen. Elk ontwerp was aangepast aan de specifieke locatie en het beoogde doel.
Enkele bekende locaties langs de Atlantikwall zijn de kustgebieden van Normandië in Frankrijk, maar ook plekken in Nederland zoals Scheveningen en Texel. Ook in België zijn er resten van bunkers te vinden. Deze locaties zijn niet alleen van historisch belang, maar ook populair bij toeristen die meer willen leren over de oorlogsgeschiedenis.
De invloed van de Atlantikwall op de lokale bevolking was aanzienlijk. Velen werden geëvacueerd of gedwongen om hun huizen te verlaten voor de bouw van de verdedigingslinie. Daarnaast leed de bevolking onder schaarste aan voedsel en andere levensbehoeften. De bouwactiviteiten zelf zorgden ook voor economische veranderingen, zowel positief als negatief, afhankelijk van de locatie.