Wajangpoppen worden meestal met de hand gemaakt van materialen zoals hout en leer. De vakman snijdt en bewerkt het hout om de juiste vormen te creëren, en vervolgens worden de poppen vaak beschilderd met levendige kleuren en gedetailleerde patronen. Het hele proces vereist veel vaardigheid en geduld, waardoor elke pop uniek is en een artistiek meesterwerk op zich.
Wajang heeft een diepgewortelde betekenis in de Indonesische cultuur, vooral als het gaat om het doorgeven van verhalen en tradities. Het wajang-theater, dat gebruikmaakt van schaduwpoppen, is niet alleen een vorm van vermaak, maar ook een manier om morele lessen en culturele waarden over te brengen aan het publiek. Het verbindt generaties en speelt een belangrijke rol in het behoud van de Indonesische identiteit.
Wajang kan op verschillende manieren worden gebruikt in theater en verhalen vertellen. Je kunt het gebruiken om traditionele verhalen te spelen door de poppen te manipuleren, of je kunt wajang gebruiken als decoratief element in een verhaal. Veel mensen vinden het leuk om met wajangpoppen te werken tijdens opvoeringen, omdat ze visueel indrukwekkend zijn en een rijke geschiedenis hebben.
De materialen die vaak gebruikt worden voor het maken van wajangpoppen zijn voornamelijk hout, waarbij teak en andere lokale houtsoorten populair zijn vanwege hun duurzaamheid. Daarnaast worden er ook stoffen en leren materialen gebruikt voor de kleding en accenten van de poppen. Soms worden vezels of andere natuurlijke materialen toegevoegd voor extra details, wat de handgemaakte uitstraling versterkt.
Er zijn verschillende soorten wajangpoppen, zoals wajang kulit (schaduwpoppen) en wajang golek (drie-dimensionale poppen). Wajang kulit zijn vaak gemaakt van leer en worden achter een scherm gebruikt om schaduwtheater te creëren, terwijl wajang golek van hout zijn gemaakt en meestal rechtop staan. Elke soort komt met zijn eigen stijl en gebruik, en vertegenwoordigt verschillende aspecten van de Indonesische cultuur.