Shunga, oftewel 'lente afbeeldingen', richt zich vaak op thema's van liefde, sensualiteit en het dagelijks leven van koppels. Veel afbeeldingen zijn expliciet en tonen de intieme relaties tussen mannen en vrouwen. Maar shunga is niet alleen seks; het bevat ook humor, fantasie en soms zelfs sociale commentaren, wat het een rijk en divers genre maakt.
Shunga heeft een belangrijke rol gespeeld in de Japanse kunstgeschiedenis, want het biedt inzicht in de sociale normen en waarden van zijn tijd. Het was een manier om de seksualiteit van mensen te vieren en taboes te doorbreken. Bovendien heeft shunga invloed gehad op latere generaties van kunstenaars en heeft het bijgedragen aan de ontwikkeling van de moderne erotische kunst wereldwijd.
Waar shunga zich richt op het expliciete en sensuele, verschillen andere vormen zoals hokusai of ukiyo-e in hun onderwerpen, die variëren van landschappen tot dagelijkse scènes. Shunga legt vaak de focus op de intimiteit tussen sekse en relaties, terwijl ukiyo-e meer de schoonheid van de natuurlijke wereld en het leven in de Edo-periode laat zien.
Typische technieken die bij het maken van shunga worden gebruikt, zijn onder andere houtdruk, waarbij gekleurde inkt wordt aangebracht op houten blokken om afbeeldingen te produceren. Ook zie je vaak de fijne lijnen en gedetailleerdheid die typisch zijn voor Japanse kunst, evenals de vernieuwende composities die de kijker uitnodigen om verder te kijken dan alleen het oppervlak.
Een veelvoorkomend misverstand over shunga is dat het puur pornografisch zou zijn. In werkelijkheid is shunga veel meer dan alleen erotische afbeeldingen; het is een complexe kunstvorm die inzicht biedt in de Japanse cultuur, geschiedenis en sociale reacties op seksualiteit. Veel mensen denken ook dat het alleen voor mannen was, maar shunga werd door en voor iedereen gemaakt, ongeacht geslacht.