Een sextant wordt gebruikt om de hoek tussen een hemellichaam, zoals de zon of een ster, en de horizon te meten. Dit gebeurt door het hemelse lichaam door het kijker te observeren en tegelijkertijd de horizon met een verstelbare spiegel zichtbaar te maken. Zodra de meting is gedaan, helpt de sextant navigators bij het bepalen van hun breedte- en lengtegraad op zee.
Sextanten zijn meestal gemaakt van stevige materialen zoals messing, bronze of aluminium. Antieke sextanten hebben vaak een prachtig afgewerkt houten lichaam, terwijl moderne versies misschien van lichtere materialen zijn vervaardigd. De keuze van het materiaal kan de duurzaamheid en de nauwkeurigheid van het instrument beïnvloeden.
De sextant is ontstaan in de 18e eeuw en is een verdere ontwikkeling van eerdere navigatie-instrumenten zoals de quadrant en octant. Het werd voornamelijk ontwikkeld in Engeland, waar het een cruciale rol speelde in de maritieme navigatie en wetenschappelijke metingen op zee.
De sextant is cruciaal voor de zeilsport omdat het zeilers in staat stelt om hun positie op open zee nauwkeurig te bepalen. Het biedt niet alleen een manier om de breedte- en lengtegraad te meten, maar het is ook een symbolisch instrument van de zeilcultuur en -historie, waarbij het de moed en vaardigheid van zeelui vertegenwoordigt.
Om de staat van een antieke sextant te beoordelen, moet je letten op de fysieke conditie, zoals krassen, deuken en roest op het metaal. Controleer ook of de kijker nog goed functioneert en dat de afleesschaal correct is. Het is belangrijk om tot dát visuele origineel te komen en ook te kijken of de mechanismen soepel werken.