De belangrijkste kenmerken van een pagode zijn de torenvormige structuur en de steeds smaller wordende verdiepingen, vaak met uitgesproken daken die naar boven toe gebogen zijn. Pagodes zijn meestal versierd met symbolische elementen en kunnen verschillende afmetingen hebben, van klein tot indrukwekkend groot. Ze worden vaak omringd door tuinen of andere religieuze gebouwen.
Bij het bouwen van pagodes worden vaak natuurlijke materialen gebruikt, zoals hout en steen. Hout wordt vaak gekozen voor zijn flexibiliteit en esthetische uitstraling, terwijl steen duurzaamheid en stabiliteit biedt. Daarnaast worden decoratieve elementen vaak gemaakt van keramiek of metaal, afhankelijk van de regio en de traditie.
Pagodes hebben een rijke historische betekenis, vooral in de boeddhistische cultuur. Ze zijn niet alleen religieuze symbolen, maar ook een weerspiegeling van de artistieke en architectonische evolutie in verschillende samenlevingen. Pagodes worden vaak gezien als plaatsen van meditatie en aanbidding, en veel zijn eeuwenoud met een schat aan verhalen achter hun ontstaan.
De stijl van pagodes verschilt sterk van land tot land. In China zijn pagodes vaak hoger met een meer complexe ontwerpen en meerdere verdiepingen, terwijl in Japan de pagodes meestal eenvoudiger zijn in ontwerp en met een meer minimalistische benadering. Daarnaast zijn er ook unieke stijlen te vinden in andere landen zoals Vietnam en Thailand, waar lokale tradities en natuurelementen een rol spelen in het ontwerp.
Pagodes zijn populair in kunst vanwege hun unieke, esthetische vormen en rijke symboliek. Ze stralen een gevoel van rust en spiritualiteit uit, wat ze tot inspirerende onderwerpen maakt voor kunstenaars. Bovendien zijn pagodes vaak verbonden met thema's van harmonie en evenwicht, wat hen aantrekkelijk maakt als decoratieve elementen in verschillende kunstvormen.