De Denker symboliseert het proces van nadenken en reflectie. Het beeld wordt vaak geïnterpreteerd als een representatie van de menselijke conditie en onze zoektocht naar kennis en wijsheid.
Rodin maakte gebruik van de verloren-wax techniek voor het gieten van zijn beelden in brons, wat zorgt voor een uniek textuur en oppervlakte. Daarnaast speelde hij met licht en schaduw om diepte en emotie in zijn werk te brengen.
Sinds zijn creatie is De Denker uitgegroeid tot een icoon van de kunstwereld. Het beeld is niet alleen een symbool van intellectuele overpeinzing, maar ook van kunst als geheel, en wordt vaak gereproduceerd en gerefereerd in verschillende culturele contexten.
Rodin begon met het concept van De Denker in 1880 en het beeld werd voltooid in 1904. Het was aanvankelijk bedoeld als onderdeel van zijn grotere werk, De Poorten van de Hel, geïnspireerd door Dantes De Goddelijke Komedie.
In De Denker komen thema's zoals introspectie, existentiële overpeinzing en de menselijke zoektocht naar betekenis sterk naar voren. Het beeld roept vragen op over ons bestaan en de omstandigheden die ons vormen.