In klassieke schilderijen zie je veel verschillende stijlen, zoals het barok, rococo en neoclassicisme. Elk van deze stijlen heeft zijn eigen unieke kenmerken. Bijvoorbeeld, barokkunst is vaak dramatisch met sterke contrasten en beweging, terwijl rococo juist luchtiger en speelser is. Neoclassicisme richt zich op eenvoud en symmetrie, geïnspireerd door de klassieke oudheid.
Bij het controleren van de authenticiteit van een klassiek schilderij, kun je letten op een aantal factoren. Begin met het onderzoeken van het label of de handtekening op het schilderij; echte kunstenaars handschriften kunnen je vaak aanwijzingen geven. Daarnaast is het goed om naar de gebruikte materialen te kijken, zoals het type verf en het doek. Een expert raadplegen kan ook een waardevolle stap zijn voor een grondige analyse.
Klassieke schilders gebruikten vaak materialen zoals olieverf, waterverf en soms tempera. Olieverf is bijzonder populair, omdat het rijkere kleuren en een langere droogtijd biedt, wat kunstenaars de tijd geeft om details aan te brengen. Ook het doek of de panelen waarop ze schilderden, zijn van belang, vaak van hoge kwaliteit om de duurzaamheid van het kunstwerk te waarborgen.
Klassieke schilderijen hebben een grote invloed op moderne kunst. Veel moderne kunstenaars halen inspiratie uit de technieken en thema's van klassieke kunstenaars. Dit heeft geleid tot het herinterpret winnen van klassieke onderwerpen en stijlen in moderne contexten. Het kan ook gezien worden in hedendaagse technieken, waarbij kunstenaars experimenteren met traditionele stijlen maar in moderne media.
Bij het maken van klassieke schilderijen kunnen kunstenaars verschillende technieken toepassen, zoals ondertekenen, glazuren en impasto. Ondertekenen betreft het aanbrengen van een onderlaag die als basis dient, glazuren zijn dunne transparante lagen verf die diepte en helderheid toevoegen aan kleuren. Impasto houdt in dat verf dik wordt aangebracht, wat textuur en dimensie aan het schilderij geeft.